به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه» 20شهریور مصادف است با سالروز شهادت آیتالله مدنی، امام جمعه تبریز که در محراب جمعه، معبود خود را با محاسن خونین ملاقات کرد.
انقلاب اسلامی ایران به طور حتم و یقین یکی از انقلابهای مذهبی است که دارای ابعاد خاص و منحصر به فرد میباشد. نقش رهبریِ مذهبی و روحانی آن که در جای خود سخن و حدیث فراوان دارد بماند؛ اما آنچه که میتوان در این مجال از آن سخن به میان آورد، شخصیتها و عوامل نقشدهنده در پایهگذاری انقلاب و یا به عبارتی مبارزه مردمی و نفوذ این اشخاص در لایههای مردمی و اجتماعی و برانگیختن عنصر آرمانگرایی با لعاب مذهبی و اعتقادی مردم است.
در این میان افرادی که سالیان دراز در پی کسب معرفت و معارف دینی بوده و رنگ جهاد و مبارزه با ظلم و ستم را سرلوحه امور خود قرار دادهاند، نه تنها قابل بررسی و توجه بوده بلکه میتوان از آن الگوی مناسبی به نسلی که به دنبال حقایق و احقاق عدالت اجتماعی است ارائه دهیم.
با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)یاران و همراهان ایشان که هر کدام برای خود وزنه علمی و اعتقادی بودند در مسند امور جای گرفتند، تا حقوق از بین رفتة ملت ایران احقاق شود. در این حرکت مقدس و پاک، بودند افراد و گروههایی که به دنبال سهمخواهی و مطالبة آنچه که به ناحق بود سر برآوردند تا شاید در جایی، قدرت و ثروت دست ناپاک آنها را بگیرد، از این گروههای منحرف میتوان نقش سازمان مجاهدین خلق یا به عبارت درست و صحیح منافقینی را که سرکردة آن مسعود رجوی خائن بود، نام برد.
آیتالله شهید مدنی که از شخصیتهای علمی ، مذهبی و درسخوانده نزد اساتید بزرگ نجف اشرف بود و از قبل از انقلاب اسلامی فعالیتهای سیاسی و مبارزاتی علیه رژیم منحوس پهلوی داشت از معدود اشخاصی بود که خود را با تمام وجود در اختیار انقلاب و امام(ره) گذاشته بود. کارنامه سیاسی او پر است از مبارزه، شکنجه و زندان. او که مجتهدی فاضل، مدیر و آگاه به امور بود در تصدی نمایندگی حضرت امام در آذربایجان شرقی و امام جمعه تبریز قرار گرفت و روز و شب خود را وقف مردمی کرد که به واقع قدر او را میدانستند و دلهایشان سرشار از عشق و محبت نسبت به ایشان بود. او که مرد خدا بود و تمام زندگی خود را وقف اسلام و انقلاب کرده بود تیری بود در چشم دشمنان انقلاب نو پا. آنان که نمیتوانستند با او در جبهه حق علیه باطل رو به رو گردند با خدعه و تزویر و ترور شخصیت به میدان آمده در آدینهای که همه در انتظار امام عصر(عج) در صفهای نماز جمعه به خطبههای حکیمانه این عالم عظیمالشأن به گوش بودند و آماده میشدند تا به امام خود اقتدا نمایند، منافقی کوردل آیتالله مدنی را به بهانه سؤال در آغوش کشید و با انفجار نارنجکی او را مصداق مجاهد فیسبیلالله میکند که در محراب «ارجعی الی ربک» سرداده و معبود خود را پس از سالها انتظار با محاسن خونین ملاقات مینماید.
باشد که نسلهای امروز و آینده با آگاهی و درک و فهم از این رشادتها و جانفشانیها با اعمال و رفتار درست و ادای تکلیف از ایشان تقدیر و تشکر نمایند. روحش شاد و نامش ماندگار.
نویسنده: علی حسینپور